Kader (program ölçütleri, potansiyel) konusunda Sistemle ilgili bir kaç ana kuralı unutmamamız gerekiyor.

— Her şeyin önceden bilinebilir olduğu, “Determinist” bir âlemde yaşıyoruz (“Kuantum belirsizliği” ışık hızına/planck sabitine kadar geçerli olup, belirsizlik ışık hızı ötesi, planck sabiti altında bilim literatüründe “Gizli Değişkenler“ denilen takyonik-meleki uzayda yerini Deterministik, Holografik tümelliğe bırakır). Âyette “Göklerde ve yerdeki her şey fiile çıkmadan önce apaçık bir Kitapta’dır.” şeklinde bu gerçeklik ifade edilmiştir.

Evrensel Fiziko-biyokimya ve bunların insan beynindeki ürünü olan psikoloji kanunları, gerek yatay düzeyden (=genetiğimiz ve çevre etkileşimleri) gerekse de içsel düzenden (=bilinçaltımız, toplu bilinçaltı) gelen etkileriyle zihinlerimizi sürekli olarak bombardıman etmekte, dolayısıyla da bireylerin beyinlerinde akan mekanizmaları yönlendirmektedir. Mahlûkat bu nedenle iradesiz olarak kaderine tâbidir. Bu kaderin program olması, dışarıda/özde; ama ötede üstün bir varlığın zamansal olarak önceden belirlediği bir yazgı olmayıp, Sünnetullah olarak adlandırılmış Evrensel kanunların -boyutsal öncelikten- sonuçlarının bilin(ebil)mesidir. Yâni, Farkındalık=Şuûr boyutlarımızda (Gökler’de) ve zihinlerimizdeki (Arz’da) her şey, evrenin herhangi bir noktasından (Kitap) bilinebilir (Apaçık) ve her noktasında kayıtlıdır (yazılmıştır).

Toplu Bilinçaltı, Yönlendirilen Bilinçaltı..

Yetmişli yıllarda “Beynin karar verme mekanizması” üzerine yapılan deneylerde de, “Karar verdiğimizi hissettiğimiz andan” 350 milisaniye kadar önce Beynin “Prefrontal korteksinde (Karar veren, geleceğe dönük plan yapan beyin bölgesi)” bir “Hazırlık Potansiyelinin” oluştuğu gözlemlenmiştir. Bu durum, gerçekte karar verdiğimizi hissettiğimiz, daha doğrusu karar verdiğimizi zannettiğimiz andan 350 ms. önce, kararın bilinçaltı süreçleri tarafından belirlendiği ve verildiği anlamına gelmektedir. 350 ms. sonrasında ise ilgili nöron aktivasyonu Prefrontal korteks’te “Farkındalık” tarafından algılanacak/pasif olarak seyredilecek (!) bir eşik değerine ulaşmaktadır. Yâni, Bilinçaltı ilgili etkenler doğrultusunda kararını veriyor ve bilinçte “kararı ben verdim” hissini oluşturuyor.

Günümüzde daha gelişmiş yöntemlerle yapılmış bir deneyde (2008) ise araştırmacılar, deneğin verdiği kararı, deneğin kendisinin bu kararını kendinde hissedişinden 7 sn. önceden bilebilmişler. (Deneyin makalesi için bkz: “Unconscious determinants of free decisions in the human brain”)

– 06.02.2012 Güncelleme – 6-7 sn öncesinden bilinebilen “rastgele” yaptığımız hareketler.. Bilinçli eylemlerimiz, düşüncelerimiz değil.. Deney yanlış yorumlanıyor. 6-7 sn önce kararı veren gene ötede birileri, bizden ayrı bir mekanizma değil, bizim bilinç-dışı yönümüz! Bizi biz yapan blinçdışımız.

“Özgür iradenin olmadığını” hissettiren 6 sn. önce deneyleri, yöntemleri ile “bilimsel olsa” da şu an netlik kazanmış bir konu, gerçeklik değildir. Makalenin orjinali okunduğunda da akla takılan noktalar bırakmaktadır (Deneklerin sağ veya sol el parmaklarını kaldıracaklarına şartlanmaları, yani bilinçsizce kaldırmaları gibi). Sadece basit bir harekete (sağ veya sol parmağın kaldırılmasına niyetlenme) dayalı bir deneyden insana ait kompleks kararların da “özgür irade” haricinde ortaya konduğu şeklinde kesin sonuçlar çıkarmak şu aşamada doğru olmayacaktır. 

Ayrıca şöyle de bir eleştiri de getirmek istiyorum:

Size, saat örneğin tam 12:00:00 da sağ veya sol elinizdeki parmaklarınızdan birisini kaldırmaya karar vermeniz teklifinde bulunsam ve siz de 12:00:02’de yani tam 2 sn sonra sağ elinizdeki parmağınızı kaldırsanız? Bahsi geçen deney sonucuna göre düşünecek olursak, beyninizde saat tam 11:59:56’da (6 sn önce) bu kararın alınmış olması gerekiyor. O zaman şöyle bir sonuç çıkıyor. Ben daha size teklifte bulunmadan (12:00:00) 4 sn önce (11:59:56) beyninizde karar alınmış oluyor ki, bu da açıkça çelişki doğuruyor görünüyor!. 

Zihinlerimizin derinliklerinde işleyen belirleyici faktörler, milyonlarca yıllık tarihi olan (hayvanî özelliklerimizi kodlayan) genlerimiz, bu genlerin beyinlerimizde-zihinlerimizde açığa çıkardığı davranış-düşünce kalıpları, bu kalıplar doğrultusunda zihnin çevresinden seçtiği/meylettiği şartlanmalar, bilgiler, benzer şartlanmalardan oluşmuş diğer zihinlerin yatay boyuttan etkileri ve tüm bireylerin toplu bilinçaltındaki toplu belirleyici faktörlerin etkileridir. Toplu bilinçaltı da gezegende yaşayan insanlığın bilinçaltından etkilenmektedir. İnsanlığın veya yakın çevremizin toplu bilinçaltı bizlerin zihinlerini etkilemekte; bizlerin zihinlerinden açığa çıkan eylemler de toplu bilinçaltını geri-besleyerek kısır bir döngü oluşturmaktadır.

İnsanlığın genetiğinde saklı ve genetiğinin ürünü toplu belleğimizdeki hayvansal içgüdülerimiz ve dürtülerimiz (rekabetçi/çatışmacı doğamız) sonucunda, toplu bilinçaltımız toplumları kendi içeriği doğrultusunda ayırt etmeksizin etkilemekte, yâni diğer bir evrensel yasayı doğurmaktadır.

— Kurunun yanında yaş da yanar!

Duygusal davranamayız! Sistemin işleyiş mekanizması bellidir ve ayırt etmemektedir!

İçinizden sadece zulmedenlere (toplumun zararına iş yapanlara) erişmekle kalmayacak olan bir sıkıntıdan/azaptan sakının (8:25).

Basit bir misalde bile, örneğin, küresel ısınma neden herkesi etkiliyor? Sadece Kloroflorokarbonlar (CFC) içerikli parfümleri kullananları veya Karbonmonoksit üreten araç kullananları etkilemiyor, değil mi? Sonuçlarını hep beraber yaşıyoruz.

Korunan yani Takva sahibi olanlar hariç! (39:61, 27:53, 3:120).

— Sistem’de duygusallığa yer yoktur.

“Ne yaptı da bunu hak etti” diye mâsum olduklarını düşündüğümüz bireyler için yapmamız gereken aksiyon “dövünüp durmak, bağırıp çağırmak” değil; insanlığa, insanlığın toplu belleğine olumlu yönde bir katre bırakarak bu tip olayların oranını zerre ağırlığınca da olsa azalmaktır.

Herkes akan mekanizmaya tâbidir ve dolayısıyla suçlu değildir. Gözlemlediğimiz olayların müsebbibi tüm tarihiyle, tüm belirleyici faktörleriyle beraber doğadır. Doğanın doğamızda, veritabanlarımızda (geçmişimizden getirdiklerimiz) açığa çıkarttıkları bellidir ve birimin kendindekine benzer durumları evrenin dalga fonksiyonu yönünden titreştirerek başına isabet ettirmektedir.

Toplu Bilinçaltı & Din

İşte tam bu noktada, başıboşluğun ortasında DİN adı altında yapılan teklifler devreye girmekte. Kendini, beynini, zihnini her şeyin fizik kanunları çerçevesinde kendi başına, mekanik olarak geliştiği bu 4 boyutlu (+ 5. Zihin boyutuna) evrene hapsetmeyi tercih eden canlılar (bitkiler, hayvanlar, insanlar) Şuûr boyutlarının (Göklerin Krallığı) farkında değildir. Dolayısıyla da Allãh’ın bir nevî muhatap alanının (?) dışındadırlar. Teşbihen, tıkır tıkır, programı istikametinde kendi kendine işleyen bir sisteme/beyne/zihne kimse müdahale etmemektedir. Bu müdahalenin eksikliğini insanların rastgele süre giden yaşamlarında depresyon, sıkıntı, öfke, huzursuzluk vs. olarak görmekteyiz. Bu “tatmin olamama”, “bir şeyler eksik” hissini yaşatan/yaratan durum iç boyutlara/öze/kendimize yönel(e)meyiş, muhatap alanına giremeyişimizdir. İnsan bu tüm boyutlarıyla tamdır ve Mutmain olabilir ancak.

Dinin tekliflerinin veritabanına eklenmesi ve uygulanmasıyla, nedensel işleyen toplu bilinçaltının kısır döngüsüne son verilerek, nedensel olmayan içsel boyutlara temas sağlanır. Bilinçaltının yeniden programlanması, evrene farklı frekansta yayın yapacağından bir bakıma da toplu bilinçaltına karşı “korunma duasıdır”, muhatap alınılmanın göstergesidir.

“Korunma duasıyla” beraber kişide “İlim” ve ilmin “Gücü” açığa çıkar. Bu güç ile kişi artık toplu bilinçaltının takdirine (mahlûkatın ortak/benzer kaderine) değil, kendi yazacağı özgün programına tâbi olacaktır. Elleriyle=Gücüyle yaptıklarının sonuçlarını yaşayacaktır. Kur’än’ın ifâdesiyle artık muhatap alınan İnsan için “ancak gayret ettiği vardır”!

Mutlak Kaderde (!) takdir edilmiş olup da kişi Şuûr tarafından muhatap alınırsa, o zaman 5 boyuta ait olmayan içsel boyutların o güzel esintileri, huzuru, sükûneti, sevgi-li seyri kişinin alın yazısı olacaktır.